visser

In de chique Haagse Amaliastaat trof ik deze curieuze foutparkeerder. Een autodak dat mij direct deed denken aan de sculpturen van Carel Visser, in wiens avontuurlijke activiteit als kunstenaar altijd een onderstroom van anarchie aanwezig is, die zich zowel tegen de buitenwereld richt als tegen de eigen verworvenheden.


'Je kunt in je leven op een gegeven moment kiezen voor het voortbouwen op wat je bereikt hebt, voor het uitbouwen van de plaatsen die je bezet. Maar je kunt ook kiezen voor het avontuur. Of je kiest voor wat er is en wat blijven moet, òf voor wat er niet is en wat misschien komen gaat, wat dat dan ook is. En dan zet ik in mijn werk toch af tegen wat er is en kies ik voor wat er nog niet is. Ik kan me niet voorstellen dat ik ’s ochtends met veel zin uit mijn bed kruip als ik moet gaan maken wat ik eigenlijk gisteren al gemaakt heb. Dat kan ik mezelf gewoon niet aandoen. Daarom is het goed om je zekerheden in twijfel te trekken en om je eigen werk te relativeren'.


Eén van mijn favoriete sculpturen van Visser fotografeerde ik 25 maart jl. in Museum Boymans van Beuningen te Rotterdam; tractorbanden autodaken (Mini) en autoruiten.