Hoewel weinig publiek, gaat galerieopweg graag 's-nachts op weg; er heerst een vrijheid in gebondenheid. Schier monotoon strekt een bijna lege snelweg zich tussen witte markeringen voor de einzelgänger uit. De spanning zit in kleine verschuivingen, minimale veranderingen. Zo'n nachtrit wordt een feest als je 'samen oploopt' met het vaak als minimalistisch omschreven werk van Nederlandse componist Simeon ten Holt (1923).
Canto Ostinato (uitgevoerd door pianisten Polo de Haas en Kees Wieringa) is een stuk met een pulserend ritme, met eindeloze herhalingen van muzikale patronen en akkoorden waarin langzaam nieuwe elementen insluipen. Tonale harmonieën en melodieën ingebed in een postminimalistische transformatief repetitieve context, die een trance- achtige werking kan hebben.
"Tijd wordt de ruimte waarin het repeterende muzikale object gaat zweven; de componist verwijst met wat hij heeft opgeschreven naar een grens waarachter niemand, hijzelf dus ook niet, weet wat er is of kan worden." Met andere woorden: "Men wentelt en keert het in de tijdruimte zwevende muzikale ding en zoekt de verschillende posities ten opzichte van het licht", aldus Ten Holt.
Complete Multiple Piano Works
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten