Het strand voor mij alleen.
De woeste zee lijkt een kolkend lavet waarin de zeilen van Odysseus' schepen gewassen worden. Over de rand klotsen dikke vette schuimkragen.
Het is een kolonievormende alg Phaeocystis, die in de vroege zomer in de Noordzee bloeit. Die algen leven in een gelatineuze massa waarin de afzonderlijke cellen zijn ingebed. Bij het afsterven aan het eind van de bloei wordt het slijmerige materiaal door de wind en de golven opgeklopt tot schuim.
Een straffe aanlandige wind hoopt het spul op op het strand, en laat het wel vijftig centimeter tegen de kuiten op kruipen.
Ondanks zware voeten van het aanklevend zand loop ik met de wind in de rug binnen het uur mijn 12 kilometer.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten