schoonheid

galerieopweg is tweeslachtig en dubbelzinnig, ambulant ambivalent. galerieopweg is mooi van lelijkheid, een icoon van alledaagsheid; en juist daarin komt het geëxposeerde beter tot zijn recht.

Rem Koolhaas in de Volkskrant 19 november 1994: 'We willen van zo veel mogelijk zo goed mogelijk en zo mooi mogelijk. In Aziatische culturen wordt wat dat betreft radicaal anders gedacht. Ik geloof dat men daar uitstekend kan leven met schoonheid als een geïsoleerd en zelden voorkomend fenomeen. Ik geloof ook dat men daar tegelijk een enorm incasseringsvermogen heeft voor uglyness of voor omstandigheden die niet speciaal lelijk zijn, maar die niets zijn. Gewoon niets. Ik bedoel, er zijn in Tokyo een heleboel gebouwen die geen enkele articulatie hebben, geen enkele bedoeling, geen enkele pretentie. Ze hebben geen enkele wil, ze zijn er alleen maar. Ze zijn enkel en alleen container. Dat heeft ook iets bevrijdends. Je wordt even niet lastig gevallen door al die oordelen. Je hoeft even niets te vinden.
Ik denk dat het een heel subtiele, economische wijze van beschouwen is die je gedachten vrijmaakt voor andere zaken [...]'.

Ondanks de geringe afmeting van ongeveer twee witte kubieke meters, wil galerieopweg wat betreft spraakmakende kwaliteits-tentoonstellingen niet onder doen voor haar Londense collega; de White Cube. Deze Haagse, dynamische, witte kuub kan zich, hoewel het de architectonische allure van het IJspaleis ontbeert, inhoudelijk meten met galeries aan de Rotterdamse Witte de With. galerieopweg maakt mobiele exposities die in de breedste zin met thema’s van de weg en het gebruik ervan te maken hebben; kunstwerken, beweging, snelheid, mobiliteit, energie, richting, dynamiek, materie, vergankelijkheid.