Een eerbetoon aan en tegelijkertijd afrekening met de auto.
Aarsman:
Geen plek voor de deur.
In de hele straat niet.
Na een kwartier rondrijden ontdek je
een paar straten verderop een gaatje.
Daar laat je de machine achter die je €450 p.m. kost.
Nergens ingetikte autoruiten?
Bij het weglopen kijk je nog even achterom,
de sleutels bungelen in je hand.
Ik herken zijn ambivalente relatie met de automobiel.
Van de lessen Duitse taal- en letterkunde door Herr Thomassen in de 3e klas HAVO in 1974 is mij de frase 'Das ist der neue Taunus 17M die Ford seit einigen Tagen af den Markt bringt', uit een verhaal over twee jongens die vanaf een viaduct de onder hen passerende auto's observeren, bijgebleven. Zie ik zo'n auto nu nog wel eens rijden (meestal blijkt het een 12M te zijn), komt die zin direct weer over mijn lippen.
Als een bezoeker mij zegt: 'Ik kan mijn auto hier zo moeilijk kwijt' geef ik meestal het advies de wagen midden op rijbaan te zetten en de sleutels aan de eerste de beste passant te geven, of anders toch maar van een gezond wandelingetje te genieten.
Wil galerieopweg een succes worden zal ik toch moeten proberen een paatsje te veroveren in het zicht van kunstminnenden.
Behalve foto's uit Aarsman's eigen archief en foto's gevonden in folders en op internet staan er in 'Vrrooom! Vrrooom!' ook prachtige (pseudo-wetenschappelijke) grafieken van onder meer de 'Top-11 meest voorkomende zelfstandig naamwoorden bij baby's tot twee jaar', met u raad het al 'auto' op nummer 1 vóór 'mama', 'droogtijden van vogelpoep op de voorruit' en de vaststelling dat 95% van de Volvo-rijders een witte onderbroek dragen. Hoe zit dat bij galeristen?
Het werk van Hans Aarsman zou in de stal van galerieopweg zeker passen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten